یکشنبه ۱۲ اردیبهشت، کتاب شعر جدید فاضل نظری با حضور جمعی از اهالی ادبیات، مسئولان فرهنگی و مردم در موزه هنرهای دینی امام علی (ع) رونمایی شد.
به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، آیین رونمایی از مجموعه شعر «کتاب»، تازه‌ترین اثر فاضل نظری با حضور گسترده اهالی ادبیات و علاقه‌مندان این شاعر برگزار شد. از جمله حاضران این مراسم می‌توان به محمود صلاحی، محمدعلی بهمنی، حجت‌الاسلام محمدرضا زائری، غلامعلی حدادعادل، امیر خوراکیان، مسعود فروتن، اهورا ایمان، بهروز رضوی و محسن مومنی شریف اشاره کرد.
آقای نظری یکی از دستاوردهای هنر و ادبیات انقلاب اسلامی است
اولین کسی که در مورد فاضل نظری صحبت کرد، محسن مومنی شریف رئیس حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی بود. او صحبت‌هایش را با ذکر سابقه دوستی با نظری شروع کرد و افزود: «خیلی سال است افتخار دوستی با فاضل نظری را دارم. خودشان هم مثل شعرهایشان خوب هستند. آقای نظری هر موقعیتی برایشان پیش می‌آید، ناشی از فضل خداست و این اسم فاضل هم بی‌ربط نیست. اعتقاد ایشان پاک است، اینطور نیست که حرف خوبی بزند ولی عمل خودش به گونه دیگری باشد. ایشان انصافا اهل کارهای خیر و عمل صالح هم هستند.»
وی همچنین در مورد جایگاه فاضل نظری در ادبیات امروز گفت: «آقای نظری یکی از دستاوردهای هنر و ادبیات انقلاب اسلامی است، وقتی راجع به انقلاب در حوزه‌های مختلف می‌گوییم که چه افتخاراتی داشتیم، معمولا ادبیات را نمی‌گوییم، بخشی که بیشترین افتخارات را در آن داشته‌ایم. یکی از این افتخارات آقای نظری و دوستانشان هستند که ایشان خودشان را جزئی از آن جمع می‌دانند و این نشانه فروتنی فاضل نظری است. استقبالی که در سال‌های اخیر از کارهای فاضل نظری شد نشان می‌دهد خوشبختانه باوجود همه آشوب‌ها و اتفاقات حوزه فرهنگ، مردم ما به ویژه نسل جوان ذائقه‌شان آسیب ندیده است.»
شعر فاضل هم در نوشتن زیباست و هم در خواندن
بهروز رضوی، گوینده برجسته و پیشکسوت کشورمان از دیگر مهمانان حاضر در مراسم بود. او در مورد خصوصیات شعر فاضل نظری گفت: «من به شعر علاقه‌مند هستم و دنبال می‌کنم، ولی هیچ وقت شعر را اینجوری نخوانده بودم. هر سه کتاب فاضل نظری را در یک شب تا صبح خواندم. از هیچ کدام از شعرهایش هم نمی‌شد گذشت. شعرهای فاضل نظری هم غزل‌هایش شاهکاری از معرفت است، هم ابیات غزلش شاه‌بیت‌هایی است که جای حفظ کردن و خطاطی دارد. داشتم خط‌ها را می‌دیدم گفتم عجب شاعر زرنگی است، یک جوری شعر می‌گوید که هم در نوشتن زیبا می‌شود و هم در خواندن. کمتر شعری است که این ویژگی را داشته باشد. معمولا یا کتابت شعر قشنگ است، یا در دهان خوب می‌نشیند.»
خدا را به خاطر نعمت‌هایش شکر می‌کنم
بعد از انجام مراسم رونمایی از کتاب، نوبت به خود فاضل نظری رسید که چند کلمه‌ای برای حاضران صحبت کند. او درباره شکرگزاری گفت: «ترجیح می‌دهم این فرصت که در اختیارم هست، به تشکر کردن اختصاص بدهم. شکرگزاری یک مقام برای انسان است، یعنی آدم‌ها به یک مقامی می‌رسند که می‌توانند شکر بگوید و تا به آن مقام نرسی شکر نگفتی. من اول خدا را شکر می‌کنم به خاطر همه نعمت‌های پیدا و پنهانی که به این بنده کمترین داده. برای یک یک نعمت‌هایی که می‌دانم و نمی‌دانم خدا را شکر می‌کنم.»
وی افزود: «من دانشگاه دیگری قبول شده بودم، روزگار طوری چرخید که من رفتم دانشگاه امام صادق (ع)، آنجا یک سرمایه‌ای از دوستان خوبم را پیدا کردم. من اولین جایی که مشغول کار شده بودم، به یک قصد دیگری رفته بودم. بلاتشبیه گفت موسی رفته بود آتش بیاورد پیغمبر شد. ما رفته بودیم یک کار دیگری بکنیم، کارمند حوزه هنری شدیم. هنوز هیچ کتابی منتشر نکرده بودم، حوزه هنری هم جای خوبی بود و جای خوبی است. کتاب اول و دومم را دو سه ناشر دیگر منتشر کردند تا بالاخره چرخید و رسید به سوره مهر. سوره مهر هم جای خوبی است. اینکه می‌گوییم جای خوبی است به این خاطر است که من دوست داشتم کتاب را منتشر کنم، ولی شاید آن علت تامه انتشار این کتاب محبت دوستان من در سوره مهر است.»
فاضل باده نو را در جام کهن ریخت
در پایان مراسم غلامعلی حدادعادل که دیر به مراسم رسیده بود، به اصرار مجری مراسم روی صحنه رفت تا نظرش را در مورد شعر فاضل نظری مطرح کند. او با بیان اینکه شعر فاضل یک اتفاق در شعر معاصر و شعر فارسی است، عنوان کرد: «من حرف‌هایم را مفصل راجع به فاضل در یک مقاله‌ای با عنوان «به همین سادگی که می‌بینی» زده‌ام و در یکی از شماره‌های فصلنامه فرهنگستان چاپ شده. معمولا در فصلنامه فرهنگستان راجع به کتاب‌های شعر معاصر و جوان‌ها کمتر استادها چیز می‌نویسند، حالا من که استاد نبودم جرئت کردم و فاضل را بردم در آن سطح فرهنگستانی و همه تصدیق کردند که یک هوای تازه‌ای وارد فضای شعر فارسی شده.»
حدادعادل درباره وفاداری نظری به قالب‌های کهن گفت: «به نظر من آن چیزی که با شعر فاضل نظری به خوبی ثابت می‌شود این است که برای شاعر بودن و شعر گفتن ضرورتا نیازی به شکستن قالب نیست. یعنی می‌شود باده نو را در جام کهن هم ریخت. این کاری است که فاضل کرد. یعنی وزن و قافیه و موسیقی کلام را حفظ کرده، اما مضمون تازه آفریده. غزل نو، زبان نو، مضمون نو، نه تقلید است، نه تکرار، نه سنت شکنی و خلاف عرف شعر گفتن است. چارچوب‌های وزن و قافیه ملتزم باقی مانده. این یک الگویی می‌شود برای نسل جوان. فقط یک اختلاف نظر همیشه من با فاضل راجع به نامگذاری کتابهایش دارم. مثلا همین که اسم این را می‌گذارد کتاب، ما در سنت نامگذاری در عالم اسلام، یک کتاب دیگر داریم اسمش هست الکتاب، مال سیبویه؛ بزرگترین زبان‌شناس ایرانی زبان عربی است. کتابش دوران‌ساز بوده و هنوز هم مرجع است. اسم کتاب را گذاشته الکتاب، فاضل هم زرنگی کرده و اسم کتابش را گذشته کتاب.»